Το επιχειρηματικό μοντέλο του franchise εμφανίστηκε για πρώτη φορά το Μεσαίωνα. Οι τοπικές κυβερνήσεις παρείχαν άδειες σε υψηλόβαθμα στελέχη της εκκλησίας κι άλλους σημαντικούς ανθρώπους για να διατηρούν την τάξη και να συγκεντρώνουν τους φόρους. Οι λόρδοι τους παρείχαν το
δικαίωμα να ελέγχουν τις αγορές και να τελούν επιχειρηματικές δράσεις. Αυτοί οι πρώτοι “franchisee” πλήρωναν τα royalties στους λόρδους, με αντάλλαγμα την «προστασία» τους και άλλα πολλά.
Κατά την περίοδο των αποικιών, οι τοπικοί άρχοντες/λόρδοι εξασφάλιζαν άδεια σε διάφορους εξέχοντες ανθρώπους, για να ελέγχουν τις αγορές, να οργανώνουν εμποροπανηγύρεις κι ακόμα και να κυνηγούν στα εδάφη τους. Αυτό το σενάριο χρησιμοποιούταν ακόμα κι από τους βασιλιάδες, οι οποίοι έδιναν franchise για διάφορες επιχειρηματικές δραστηριότητες. Οι “franchisee” πλήρωναν τα royalties ή τους φόρους, με αντάλλαγμα την προστασία τους από τους βασιλιάδες και τους λόρδους.
Το 1840 υπήρχε μια ζυθοποιία στην Γερμανία που ονομαζόταν “SPATEN”. Αυτός ο ζυθοποιός παρείχε δικαιώματα σε τοπικές ταβέρνες να πουλήσουν τη μπίρα του. Οι ιδιοκτήτες των ταβερνών έπρεπε να πληρώνουν για το δικαίωμα να χρησιμοποιούν το brand name της μπίρας.
Τη δεκαετία του 1880 το μοντέρνο franchise μπορεί να εντοπιστεί ακόμα πιο καθαρά. Ο κύριος Isaac Merrit Singer, ο ιδρυτής δηλαδή της εταιρίας I.M Singer & Company και της διάσημης ραπτομηχανής Singer, δημιούργησε τη δυνατότητα να παρέχει άδειες σε συγκεκριμένα γεωγραφικά πλαίσια και να
προσφέρει τη δυνατότητα να πουλάνε τη μηχανή του. Για την έκδοση αυτών των αδειών χρέωνε ένα κόστος, που τους προσέφερε το δικαίωμα να πουλάνε τις μηχανές και παράλληλα απαιτούσε να διδάσκουν στους πελάτες πώς να χρησιμοποιούν τις ραπτομηχανές.
Στα τέλη του 19ου αιώνα οι αυτοκινητοβιομηχανίες χρειαζόντουσαν έναν τρόπο να διανέμουν τα αυτοκίνητα. Μία από τις μεθόδους διανομής ήταν οι αντιπροσωπείες αυτοκινήτων. Το 1896 ο William Metzger έχτισε κι άνοιξε την πρώτη ανεξάρτητη αντιπροσωπεία αυτοκινήτων στο Detroit, Michigan. Με τον καιρό οι αντιπροσωπείες άρχισαν να εξαπλώνονται παντού κι αυτό έδωσε στον Henry Ford και σε άλλους κατασκευαστές τη δυνατότητα να δημιουργήσουν ένα franchise δίκτυο αντιπροσωπειών για να διανείμουν τ’ αυτοκίνητά τους.
Στις αρχές του 20ου αιώνα όσο περισσότεροι άνθρωποι αγόραζαν αυτοκίνητα τόσο περισσότερες εταιρίες πετρελαίου άνοιγαν βενζινάδικα για να προσφέρουν καύσιμα στ’ αυτοκίνητα. Κάποιες έγιναν franchise. Τα εστιατόρια επίσης, άρχισαν ν’ αυξάνονται ραγδαία, γύρω από τους νέους δρόμους και τους περιφερειακούς. Τελικά, άρχισαν ν’ ανοίγουν τα franchise εστίασης.
Ο Ray Kroc, ο άντρας που επρόκειτο να γίνει ο δημιουργός του σύγχρονου franchise, άνοιξε το πρώτο McDonald’s franchise, το 1955 στο Des Plaines, του Illinois και ίδρυσε το McDonald’s System, Inc. Ο Kroc μεγάλωσε το δίκτυο των εστιατορίων σε πάνω από 500 καταστήματα μέσα σε μόλις 8 χρόνια.
Σήμερα υπάρχουν πάνω από 34.000 McDonald’s εστιατόρια σε όλον τον κόσμο. Το franchise σύστημα των McDonalds άνοιξε το δρόμο για τα σύγχρονα franchise που βλέπουμε σήμερα.
Το franchise άνθισε από τα τέλη του 1950 μέχρι τα τέλη του 1960. Κατά τη δεκαετία του 1970 το αντιμετώπισε κάποια θέματα γιατί πολλοί franchisors έχασαν την εστίαση τους και δεν υποστήριζαν τους franchisees τους. Επιπλέον, υπήρχε μια παρερμηνεία του franchise από πολλούς franchisor. Μετά από μία μικρή περίοδο πτώσης, το μοντέλο του franchise άρχισε να κάνει την επανεμφάνισή του, κατά τα τέλη του 1980 – αρχές 1990.
Σήμερα, οι επιχειρήσεις franchise συνεχίζουν ν’ αλλάζουν και να προσαρμόζονται στα δεδομένα των εποχών και των απαιτήσεων. Το σίγουρο είναι ότι η ανάπτυξη του franchise σε τόσα πολλά πεδία αλλά και σε τόσες πολλά διαφορετικά ήδη εταιριών έχει αλλάξει τον τρόπο που οι franchisee μεταχειρίζονται τις επιχειρήσεις τους.